O twórczości Dariusza Piekuta
Obecna prezentacja twórczości Dariusza Piekuta pokazuje dwa oblicza artysty- malarza i rysownika. Obrazy wykonane w technice akrylu na płótnie, obejmują trzy cykle tematyczne: "Bajkowe Roztocze" , "Zamojską bajkę" i "W porcie", natomiast rysunki w tuszu lub w kolorowej ekolinie, pochodzą z serii: "Miejsca", "Obiekty", "Lokomotywy". Najnowsze rysunki o tematyce industrialnej oraz te przedstawiające przestrzenie miast, wyraźnie zabarwione stylistyką surrealizmu, mają swoje początki w okresie studiów Piekuta. Z czasem ewoluowały one od zestawień silnie kontrastowych do subtelnie pastelowych, gdzie walor i głębia budowane są poprzez zagęszczenie drobnych, precyzyjnie rysowanych kresek.
W swoich rysunkach zaprasza nas artysta do świata zgoła innego niż ten, który nas otacza na co dzień, to przede wszystkim świat – bez ludzi, przedstawiający fabryki z plątaniną rur, przewodów,
z widocznymi mechanizmami i detalami wyjętymi wprost z obiektów futurystycznych i kosmicznych statków. Inne prace pokazują budowle architektoniczne o niezwykle skomplikowanych układach: podestów, wież, tuneli i schodów, zawieszone jakby w przestrzeni: nieba, powietrza i wody. Rysunki, zarówno te monochromatyczne, jak i w kolorze, ukazują odbiorcy głębię, przestrzeń obiektów, perspektywę, dzięki umiejętnemu przedstawianiu brył za pomocą światłocienia i wspomnianego waloru oraz ogromnej precyzji widocznej w każdym detalu. Płodna wyobraźnia twórcy i cierpliwość podczas procesu malowania, skutkuje tym, że każdy centymetr kwadratowy pracy zapełniony jest do końca.
Czasami w te rysunkowe "bajki robotów" wkrada się jednak element natury w postaci: gałęzi, drzew, skał, bąbelków wody. Czy artysta sugeruje tym, że mimo wszystko przyroda zwycięży, czy wprost przeciwnie- niewiele z niej zostanie w obliczu futurystycznej industrializacji świata?
Na drugim biegunie znajduje się natomiast malarstwo, do którego niewyczerpaną inspirację, stanowi od wielu lat dla malarza, renesansowa architektura Zamościa i urokliwe krajobrazowo Roztocze. Artysta, w sposób niebanalny, stara się w coraz to nowych odsłonach i konfiguracjach przestrzennych ukazać roztoczański pejzaż, zróżnicowane ukształtowanie terenu, stosując przy tym zabieg geometryzacji płótna to jest – widocznych podziałów na prostokąty lub pasy, sugerujące gradacją kolorystyczną pory roku, a może - pory dnia.
Dekoracyjność drobnych elementów łączy się na tych płótnach ze swobodą operowania plamą barwną, kładzioną za pomocą szpachelki lub szerokiego pędzla oraz ciekawie, nieschematycznie opracowanym pierwszym planem. Domy, pola, łąki i drzewa, przybierające charakterystyczną postać dużych liści, oraz głębia przestrzeni w tych obrazach, otwierają przed odbiorcą kolejne rozdziały bajkowej opowieści o miejscach bliskich ich twórcy, do których lubi wracać.
W płótnach tych dominantę kolorystyczną stanowią: żółcienie, brązy i błękity. Malarz nie stroni od kontrastowych zestawień oranżu, sieny i ochry z granatem lub oliwkową zielenią. Nawiązuje tym samym do ulubionego niegdyś przez kapistów, sposobu budowania koloru w obrazie
Piekut, wypracowując przez lata swój indywidualny styl, nie odżegnuje się bynajmniej od powiązań z takim właśnie podejściem do malarstwa, jaki prezentowali koloryści, kładący nacisk na osobiste wrażenie, odczucie, wywołane oglądem natury. Trafnie ujął to swego czasu Jan Cybis – główny teoretyk wspomnianej Grupy: " Malując z natury chcemy stworzyć płótno, które by odpowiadało naszemu przeżyciu malarskiemu wobec tej natury, więc nie żeby było dokumentem podobieństwa, ale żeby dało grę stosunków i działań plastycznych, na których koncepcję nas ta natura naprowadza".*
Prace Dariusza Piekuta są świadectwem zarówno biegłości i umiejętności technicznych – dobrze widocznych w rysunkach, jak i ciekawej koncepcji malarskiej, ściśle powiązanej z indywidualnym, autentycznym przekazem emocjonalnym artysty wobec widza.
* M. Rzepińska, Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, t.2 W-wa 1989,s.646.
Agnieszka Kuśnierz /historyk sztuki/ | 2018-10-01